چکیده:
حریم یک نیاز اساسی و مهم برای انسان و دارای ابعاد مختلف فیزیکی، روحی و روانی، اجتماعی و اطلاعاتی است. رازداری پزشکی از مهمترین وظایف در حیطه اخلاق و حقوق پزشکی است که دارای سابقه دیرینه است و محدوده وسیعتری از "رازداری اطلاعات" دارد. در خصوص ارتباط بین پزشک و کادر پزشکی از یک سو و بیمار و بستگان او از سوی دیگر، یکی از مسایلی که مطرح میشود، اسرار پزشکی بیمار است. بیمار حق دارد نحوه، زمان و چگونگی دادن اطلاعات به دیگران و یا تشکیلات بیمارستانی را خود تعیین کند کمااینکه حق دارد ماهیت افکار شخصی خود را که در اختیار دیگران میگذارد، فردی را که میتواند این اطلاعات را دریافت کند و نحوه استفاده از آن را مشخص کند. حفظ اسرار از موجبات اطمینان بیماران به پزشکان و مراجعه به آنان میباشد و عدم توجه به این امر، سبب سلب اعتماد، کاهش راست گویی و حتی عدم مراجعه به پزشکان در بسیاری از موارد خواهد شد. اهمیت رازدای در پزشکی و لطمات وارده به آن کمتر از حق بر کالبد جسمانی و جراحت و نقص عضو نیست. یکی از مسایلی که در روابط پزشک و بیمار قابل امعان نظر است مساله اسرار پزشکی است.
خلاصه ماشینی:
هنجارهای اخلاقی پزشکان و کادر درمان و تعهد آنها به حفظ اسرار بیماران، باعث شد که محرمانه ماندن اطلاعات پزشکی بیماران به عنوان حقی مسلم و اولیه تلقی گردد و به تبع ناقض این حق اولیه در مقابل نقض هنجارهای مورد انتظار جامعه باید پاسخگو باشد به هر حال، مسأله اصلی این تحقیق این است که حمایت از اسرار پزشکی چه مبنایی دارد؟ لذا با ساماندهی این مقال به شرح مباحث آتی، اقدام به بررسی این موضوع شده است.
عباسی، محمود، 1388، سلسله مباحث حقوق پزشکی؛ افشاء اسرار بیماران، انتشارات حقوقی، جلد نهم، ص 65 صرفاً اسراری است که در ارتباط با نوع بیماری صاحب راز خود پزشک مطرح میشود یا این که همه اطلاعات منعکس شده به پزشک، از طرف بیمار حتی اطلاعاتی که ارتباطی به بیماری وی ندارد نیز در زمره اسرار بیمار محسوب میشود؟ به عنوان مثال، چنانچه مجروحی که در نتیجه اصابت گلوله به پزشک مراجعه نموده، به پزشک توضیح دهد که به علت سرقت مسلحانه از یک بانک گلوله خورده و همدستان وی پس از سرقت مسلحانه متواری شدهاند و پزشک مراتب را به پلیس گزارش نماید، آیا اقدام او افشای سر محسوب میگردد یا خیر؟ همان گونه که ذکر شد ماده 648 قانون مجازات اسلامی مقرر میدارد: «اطباء و جراحان و ماماها و داروفروشان و کلیه کسانی که به مناسبت شغل یا حرفه خود محرم اسرار میشوند، هرگاه در غیر از موارد قانونی، اسرار مردم را افشاء کنند به سه ماه و یک روز تا یک سال حبس و یا به یک میلیون و پانصد هزار تا شش میلیون ریال جزای نقدی محکوم میشوند.