خلاصه ماشینی:
"پیتر چلکوسکی هنگامیکه نه زمان زمان است و نه مکان مکان تعزیهء امام حسین اگر موفقیت یک اثر نمایشی با میزان تأثیر آن بر مردمی که به خاطر آنها نوشته شده یا بر تماشاگرانی که برای آنها به روی صحنه آمده سنجیده شود،هیچ نمایشنامهای از آنچه در جهان اسلام به نام تراژدی حسن و حسین شناخته میشود،برتر نیست.
تعزیه مراسم رایج در میان مسلمانان شیعه است که بیشتر در ایران اجرا میشود و به استثنای تئاتر امرزی که همراه با دیگر دستاوردهای غربی به کشورهای اسلامی آورده شده،تنها نمایش جدی است که در جهان اسلام تکامل یافته است.
سبب ادامهء مراسم در طول دو ماه یکی این است که دوران سنتی سوکواری در ایران چهل روز است و دیگر اینکه همسران حسین در ماه صفر نیز هنوز در اسارت یزید بسر میبردند.
برخی از صحنههای مهم تعزیه نیز در این حاشیهها یا صحنههای فرعی اجرا میشوند،علاوهبر این،معمولا چند گذرگاه از سکوی اصلی تا دیوار بیرونی تکیه از میان تماشاگران میگذرد که راه رفتوآمد پیامرسانان،سربازان،دستههای عزاداری،اسب و شتر و وسایل نقلیهء دیگر است.
کوششی که در گذشته میشد تا بازیگران را از شخصیتهای تاریخی موضوع نمایش جدا کنند،در شکلهای امروزی تعزیه دیگر چندان جایی ندارد بلکه بازیگران زیر تأثیر تلویزیون و سینما،خود را با شخصیتهایی که نمایندهء آنها هستند،یکی میکنند و بکلی محو در نقش خود میشوند و استقبال تماشاگران بر شور و احساس بازیگران میافزاید.
اما این حضور دایمی تعزیهگردان بر روی سکو مایهء ناراحتی تماشاگران نمیشود زیرا خود او جزء جدایناپذیر تعزیه است.
تنها شهادت حسین است که همیشه در دهم محرم به روی صحنه میآید،اما روز اجرای رویدادهای دیگر میتواند تغییرناپذیر باشد."