بررسی مبانی فسخ نکاح

چکیده نویسندگان قانون مدنی به پیروی از نظر مشهور فقهای امامیه، عیوب موجب فسخ نکاح در زنان را به قرن، جذام، برص، افضاء، زمین گیری و نابینایی از دو چشم و در مردان به جب و عنن و خصاء منحصر کرده اند و همچنین جنون را به عنوان عیب مشترک در نظر گرفته اند. با دستاوردهای نوین پزشکی، برخی از بیماری های احصاء شده در قانون مدنی راجع به فسخ نکاح، قابلیت درمان یافته، ضرر حاصل از بیماری در آنها از بین رفته است؛ به نظر می رسد با توجه به مبانی فسخ نکاح و ضرورت حفظ بنیان خانواده، دیگر نیازی به وجود حق فسخ در این موارد نیست. از سوی دیگر جامعه ی بشری با بیماری های صعب العلاج یا مهلکی همچون ایدز، هپاتیت B و... مواجه است؛ بیماری هایی که به گفته ی متخصصان علوم پزشکی، با امکانات کنونی، درمان قطعی ندارد و به علّت مسری و کشنده بودن، هر روز عدّه ای را به کام مرگ می کشد؛ به نحوی که ضررحاصل از این بیماری ها به مراتب بیشتر از برخی عیوب مصرح در قانون مدنی می باشد.اما مطابق قانون مدنی در صورت ابتلاء زوجین به این بیماری ها نکاح قابل فسخ نمی باشد. به عقیده ی نگارنده، مبنای فسخ نکاح در عیوب مصرح در قانون مدنی، جلوگیری از ایجاد ضرر روحی و خطر جسمی است؛ بر همین اساس، شارع، مصادیقی را از باب تمثیل ذکر نموده است. در این راستا قانون گذار باید با توجه به فلسفه ی تقنین، همسو با دانشمندان علوم پزشکی به وظیفه ی خود از طریق راهکارهای قانون گذاری در این خصوص همت گمارد و سلامت و سعادت آحاد بشر را تضمین نماید. این پایان نامه بر آن است که با بررسی مبانی فسخ نکاح، خیار فسخ هر یک از زوجین را بر اساس مبانی مذکور در عیوب مصرح و غیر مصرح در قانون مدنی بیان نماید